Week #3: Plymouth – Nantes (404KM)

23 juni – 29 juni, 404 kilometer, 2225 hoogtemeter

Bonjour! Ja ja, Engeland ligt achter ons. Deze week beginnen we in Frankrijk, in het noorden van Bretagne. We volgen grotendeels de Vélodyssée, een fietsroute langs de Franse westkust.

Dag 15: Roscoff – Morlaix

43 kilometer, 519 hoogtemeters

Als we wakker worden is de Franse kust in zicht. Via de intercom worden opgetrommeld om onze cabine te verlaten. Om 11 uur fietsen we van boord: we zijn in Frankrijk, in Roscoff om precies te zijn. Helaas is het rotweer én we hebben honger (want we vonden alles op de boot te duur). De rit naar de supermarkt is dus een zwijgzame. We vinden een overdekt steegje en ontbijten daar. Daarna halen we alvast lunch bij de boulangerie.

Het eten stemt ons vrolijker dus de regen is opeens een stuk minder erg. Alsof onze wensen verhoord worden, wordt het tijdens het fietsen droog en zonnig. Vandaag doen we het rustig aan: we fietsen van Roscoff naar Morlaix, ongeveer 45 kilometer.

We zijn er sneller dan we denken, want vlak na de lunch rijden we het stadje, dat bekend staat om het gigantisch viaduct, binnen.

Omdat we pas vanaf 18 uur bij onze slaapplek terecht kunnen, doorkruisen we Morlaix. Op zoek naar koffie en taart. En of we dat vinden. L’Herbe en Sol schenkt ons de beste café noir en een echt héél lekkere kastanje-amandeltaart. De eigenaresse, Gwendolee, is een geweldige Franse dame. We spreken een mengelmoes van Frans en Engels met elkaar. Ze is enorm gefascineerd door ons verhaal en wij door het hare (ze runt op haar oude dag nog een eigen restaurant, waarvoor ze alles zelf maakt!). Ze blijft ons voeren (“proef dit”, “proef dat”) en we krijgen zelfs een cider mee. Aan iedereen die langsloopt verkondigd ze ons verhaal en ze is openlijk beledigd als mensen er niet op reageren.

Aan het eind van de middag wacht een andere oudere Franse dame op ons (nee dit is niet wat je denkt): couchsurfinghost Simone. We eten samen en daarna zetelen we ons op de bank om de wedstrijd Frankrijk – Brazilië te kijken. Ondertussen ratelt Simone aan een stuk door in het Frans. Wat een heerlijke avond! Al helemaal als Frankrijk ook nog wint.

Dag 16: Morlaix – Croissant-Marie-Jaffré

44 kilometer, 385 hoogtemeters

Voordat we vertrekken stopt Simone ons trots een potje zelfgemaakte rabarberjam toe. Ze staat erop met ons mee te rijden. Dat is maar goed ook want ze kent handige binnendoorweggetjes, die ons naar de route leiden. Ze fietst alleen wel als een malle, dus we moeten aardig door trappen om haar bij te kunnen houden.

De route is gemaakt op een voormalig treinspoor. We rijden lang over zand- en grindpaden en zo nu en dan treffen we een oud verlaten stationsgebouw aan. Doordat er hier voorheen een trein reedt is alles heel vlak (we missen de heuvels). Totdat we afslaan naar onze volgende slaapplek, die zich in het gehucht Croissant-Marie-Jaffré bevindt.

Daar slapen we bij een Frans-Nederlands stel die een oude boerderij gekocht hebben en het aan het verbouwen zijn. Wij verblijven in hun caravan in hun enorme tuin. Ze hebben toevallig vrienden over uit Rotterdam en het bizarre toeval is dat ze bij ons om de hoek wonen!

Het is fijn, makkelijk en een beetje raar om gesprekken met anderen in het Nederlands te voeren. Nadat we uitgebreid met de kittens gespeeld hebben krijgen we een heerlijke shakshouka voorgeschoteld. Het Rotterdamse feestje in Bretagne sluiten we af met een huisgemaakte Nieuw-Zeelandse chocoladecake (hard van buiten, zacht van binnen; zooo lekker). We zijn weer tonnetje rond. Nu is het bedtijd.

Dag 17: Croissant-Marie-Jaffré – Pontivy

101 kilometer, 520 hoogtemeters

Vandaag fietsen we verder langs het kanaal. De wegen zijn vlak, het kanaal is waterig en ja dat is soms eentonig. Het voordeel ervan is dat we lekker door kunnen tuffen.

Onderweg kopen we een baguette en kaas en samen met de rabarberjam van Simone is dat na vijftig kilometer een welverdiende lunch.

Als we tegen het eind van de middag in Pontivy aankomen hebben we het aantal kilometers verdubbeld. Op een terras genieten we van onze welverdiende réfraîchements, totdat we terecht kunnen bij onze volgende hosts: Gwen en Maël, geen fietsers maar zeilers.

Het stel maakt galettes (de hartige versie van crêpes én een authentiek Bretons gerecht) en leert ons hoe we ze zelf kunnen maken. Heerlijk met kaas, ei, groenten en crème fraîche. Als toetje krijgen we een crêpe met zelfgemaakte honing en jam.

Met een volle buik en 100 kilometer in de benen vallen we in een diepe slaap.

Dag 18: Pontivy – Malestroit

79 kilometer, 317 hoogtemeters

De dag begint koel en met een frisse bries, maar naarmate de tijd verstrijkt wordt het warmer en verandert de bries in een föhn. Om de twintig kilometer stoppen we. Enerzijds gelukkig want we nemen een pauze in de schaduw, anderzijds ongelukkig want Laura’s band moet steeds opgepompt worden. Na zestig kilometer begeeft de binnenband het helaas helemaal – vlak voor we in het stadje Josselin belanden.

We rijden Josselin binnen met goed opgepompt banden en frisse moed. De supermarkt is alleen nergens te vinden, alle boulangeries zijn dicht en de straten lopen allemaal stijl omhoog. Dat wordt lopen. Aan de rand van de stad vinden we, goddank, een boulangerie die wél open is. We kopen belegde baguettes en pain au chocolat en vullen onze bidons in de bar verderop. Josselin is trouwens prachtig en wordt gekenmerkt door een enorm kasteel.

Na de lunch vervolgen we onze route. Het is inmiddels boven de dertig graden. Vooral de laatste tien kilometer lijken er wel honderd (als we het geklaag van Irene mogen geloven).

Het plaatsje Malestroit is gelukkig een verademing, zo mooi. En er zijn sproeiers ter verkoeling en daar maken we gulzig gebruik van. In plaats van ijs nemen we een ijskoude mintlimonade (inderdaad, die groene siroop).

Als we weer een beetje energie hebben rijden we naar ons volgende verblijf: bergopwaarts de bossen in. Daar ligt het enorme landgoed van Daniël en Isabelle verscholen. Een prachtig terrein van prachtige mensen (huisvriendin Brigitte incluis). We worden warm onthaald, krijgen meteen verse appelsap onder ons neus geduwd en na een verkoelende douche staat het eten al voor ons klaar. Isabelle en Brigitte hebben een smaakvolle tabouleh-salade gemaakt. En alsof dat nog niet genoeg is krijgen we een kaasplankje toe. En Fransen zouden geen Fransen zijn als er niet nóg een overtreffende trap was. In ons geval is dat een zelfgemaakte ananas-custardtaart. Niet normaal, zo lekker.

Tijdens het eten hebben we het over mooie plaatsjes in de omgeving, zoals Rochefort-en-Terre, waarvoor we willen omrijden. Daniël is duidelijk een man van aanpakken want hij staat erop dat ze ons vanavond meenemen. Of beter gezegd: Brigitte gaat ons chauffeuren. Rochefort-en-Terre is in 2017 geleden benoemd tot het mooiste kerstdorp van Frankrijk. En dat is het niet alleen tijdens Kerst. We wandelen door het pittoreske stadje, bekijken de kerk en wandelen door de kasteeltuin. Omdat Brigitte niet goed ter been is én de kasteeltuin meestal niet open is, sjeest ze op de weg naar huis nog gauw even erdoorheen met de auto. Dan zit de avond erop.

Dag 19: Malestroit – Guenrouet

63 kilometer, 198 hoogtemeters

Vandaag wacht ons een dag van tegen de veertig graden. Dat betekent: schoenen uit, sandalen aan. We zijn van plan vroeg te vertrekken, maar dat mislukt als we ons verliezen in het poetsen van onze fietsen. Uiteindelijk vertrekken we om half 12. Isabelle en Brigitte verklaren ons voor gek, maar onze bidons zijn gevuld met ijskoud water en we zijn goed ingesmeerd. Dus niets houdt ons tegen. Daar gaan we, met onze schone fietsen over zanderige, hobbelige weggetjes.

Veertig kilometer verderop redt Redon ons van de hitte. We kopen een baguette, kaas, fruit en tomaten en eten het op in een parkje in de stad. Bij een restaurant hervullen we onze bidons en legen we onze blazen.

Vanaf Redon fietsen we verder langs het kanaal. Het landschap wordt ruiger en tot Laura’s grote geluk spotten we de eerste hagedissen van deze reis.

Rond een uur of drie hakt de hitte erin. Gelukkig doemt Guenrouet op in de verte. Vandaag zijn we zes jaar samen, dat vieren we met kamperen, uiteten, lokale cider en een ijsje.

Dag 20: Guenrouet – Nantes

74 kilometer, 286 hoogtemeters

We worden onze tent uitgebrand, want ook vandaag belooft het heet te worden. Misschien nog wel heter dan gister. We vertrekken dit keer een stuk vroeg: om 9 uur zwaaien we het vrouwtje van de Accueil gedag.

Het laatste deel van het kanaal is omgeven met bomen (het is ons gegund). Ondanks dat slaan we onderweg flink wat water in en we pauzeren vaak en lang. Aan het eind van de ochtend reageert een host van Warmshowers dat we welkom zijn. Vanavond slapen we niet in Nantes, maar in La Chapelle-sur-Erdre, een dorpje naast Nantes. Bij Annie en Daniel.

Annie is een aardige dame die ons meteen naar allerlei fêtes wil meenemen. We eten met z’n drieën en daarna proppen we onszelf in haar oude Peugeot. Op naar het feest! Een boerderij in the middle of nowhere heeft haar terrein beschikbaar gesteld voor live muziek en kunstexposities. Dit is echt heel knus en gezellig.

Na het feest gaan we naar huis, waar we van Annie nog een puntje zelfgemaakte frambozentaart krijgen. We gaan uitermate tevreden slapen.

Dag 21: Rustdag in Nantes

Het wordt het heetst van alle voorgaande dagen dus we hebben een rustdag ingepland. We gaan ‘s ochtendsvroeg met de zogenaamde tramtrein naar Nantes om daar vooral verkoeling te zoeken in alle kerken en kathedralen.

We wandelen op ons dooie akkertje door de stad, lunchen in een park en genieten van de schaduw in de botanische tuin.

Aan het eind van de middag vinden het wel weer leuk geweest in de hitte en keren huiswaarts (home is where the bicycle is).

We zijn nog niet thuis of Annie sleurt ons mee naar het volgende feest. Dit keer belanden we op een Marché de ferme, een boerenmarkt. En niet zo maar één, oh neen, het is de viering van Saint Jean. Ook wel bekend als Midzomernacht. We eten en drinken alleen maar lokale producten. We hebben veel aanspraak van Jan en alleman (vast dankzij onze blonde koppies en fraaie tan lines), maar veel Fransen vinden het te lastig of zijn te bang om Engels te spreken. En ons Frans is niet goed genoeg voor een vloeiend gesprek, al leren we elke dag bij (c’est vrai, oui). We haken ruim voor het vreugdevuur af omdat onze ogen dichtvallen. Slaap lekker en tot volgende week!

Dat was week #3

De tijd gaat snel, maar tegelijkertijd ook zo langzaam. We zijn al ruim drie weken aan het fietsen. Soms voelt één dag zelfs als drie weken. Door een goede kop koffie of een lekker biertje komen we gelukkig altijd weer bij bewustzijn, dank voor deze heerlijke traktaties! 🙂

0 thoughts on “Week #3: Plymouth – Nantes (404KM)”

  1. En dan eindelijk ook het recept van de Nieuw Zeelandse chocolade cake!
    Base:
    1 cup flour
    1/2 cup white sugar
    1 tbsp cacao powder
    1 1/2 tsp baking powder
    1/2 tsp salt
    1 tbsp (coconut) oil
    1 tsp vanille extract
    1/2 cup (full cream) milk

    Topping:
    3/4 cup (brown) sugar
    2 tbsp cacao powder
    1 1/2 cup boiling water (echt, zo veel!)

    Voor de basis: meng droge ingrediënten, voeg natte ingrediënten toe, mix tot glad beslag en doe in ovenschaal. Mix ingrediënten voor topping en schenk óver het beslag.

    Op 150*C voor 60 min.

    Dat wordt smullennnnnn in Portugal, Griekenland, Italië, Kroatië, etc!
    Heel veel plezier meiden!

    Liefs uit Poullaouen van Marloes, Owen & Eliaz

    Reply

Leave a Comment

13 − three =