Week #4: Nantes – Bourcefranc-le-Chapus (548KM)

30 juni – 6 juli, 548 kilometer, 2988 hoogtemeters

Week 4, dat betekent dat we bijna een maand onderweg zijn. Bijna 2000 kilometer in de benen, heel veel lieve mensen ontmoet en zoveel waardevolle herinneringen erbij. Elke dag voelt als een week, zoveel maken we mee. Maar deze maand voelt ook als een week en tegelijkertijd als een jaar. Snap je wat we bedoelen? Wat we willen zeggen: dit is leuk en tijd doet er niet meer toe.

Dag 22: Tour de vineyards rondom Nantes

70 Kilometer, 576 hoogtemeters

We besloten gisteravond laat om nog een extra nacht bij Annie en Daniel te blijven. We willen namelijk nog wat muscadet proeven, dé wijn uit de Loire-streek.

We springen vroeg op de fiets (voor het eerst op sandalen!) en fietsen via Nantes naar het plaatsje Vertou. Een mooie, goed aangelegde en bewegwijzerde route brengt ons daar. We nemen een kijkje op de markt en lopen uiteindelijk weg met baguettes en fruit en een leuk gesprek met een Frans stel dat ook fietst.

Als we wegrijden mist Irene haar telefoon opeens. We fietsen met lichte paniek terug naar de markt en vragen rond of iemand een telefoon gevonden heeft. Helaas, niemand heeft ‘m gevonden. Na tig keer bellen vindt Irene ‘m uiteindelijk verstopt onderin haar tas. Opgelucht zetelen we onszelf op een terras aan het water voor een goede kop koffie. Onwetend als we zijn bestellen we vervolgens “deux americano”, waarna de serveerster ons een beetje vreemd aankijkt (maar dat gebeurt wel vaker in onze fietspakjes). Pas als ze onze bestelling komt brengen, snappen we haar blik: op haar dienblad staan twee enorme cocktails. Een Franse americano is duidelijk geen Nederlandse americano. Om 10 uur ‘s ochtends zijn we hier nog niet aan toe en dat snapt de serveerster gelukkig. Ze lacht om onze verwarring en ruilt de cocktails om voor échte koffie, café allongé. Op het terras worden we, net als op de markt, aangesproken door nieuwsgierige mensen die willen weten waar we vandaan komen. Een hoop oh’s en ah’s later stappen we op de fiets, op naar de wijngaarden!

We worden over ruige mountainbike-paden gestuurd die niet heel prettig zijn voor onze zitvlakken noch fietsen. Als we eindelijk weer op normale wegen verkeren, zitten we opeens middenin het Frans kampioenschap wielrennen. Dat betekent: lopen, want de wielrenners scheuren over het parcours. Als we weer mogen, fietsen we regelrecht de eerste wijngaard in. We zijn alleen even vergeten dat het zondag is: vrijwel alles is dicht. Maar we geven niet op. We kloppen aan bij elke wijnboer die we tegenkomen en het zit ons mee. Wijnboer Yannick van Domaine La Chevrue is toevallig thuis en ondanks dat hij z’n huwelijksdag aan het vieren is, geeft hij ons met veel plezier een kleine proeverij van zijn muscadet-wijnen. We proeven een witte muscadet, een rosé muscadet en een muscadet met bubbels. Het kan niet op!

We fietsen terug naar Nantes en geloof het of niet, daar belanden we in een Duitse biergarten (waar ze, bien sûr, geen woord Duits spreken). Met heerlijke vegetarische burgers in onze magen fietsen we terug naar La Chapelle-sur-Erdre.

Zodra we het bed zien, vallen we al in slaap.

Dag 23: La Chapelle-sur-Erdre – Saint Michel-Chef-Chef

94 kilometer, 542 hoogtemeters

Na een laatste ontbijt met Annie en Daniël fietsen we ook vanochtend door Nantes. Vlak voordat we de stad uitrijden drinken we een kop koffie aan het water.

Dan gaan we verder. We rijden door allerlei kleine dorpjes, door bossen en door niemandsland. Dan begint het opeens te regenen, niet normaal. Het komt met bakken uit de hemel. We fietsen naar een bushokje om te schuilen. Na drie minuten is het over en rijden we door.

Al snel fietsen we aan de oever van de Loire. Het is hier groen, kalm en er zijn een heleboel fietsers (we bonjour-en een hoop af). Na Saint Nazaire rijden we de hoek om, alleen maar langs de kust vanaf nu.

Als we het stadje Saint Michel-Chef-Chef inrijden volgen we onze neus, want er hangt een mega-lekkere geur. We rijden naar de supermarkt, maar daar komt het niet vandaan. Pas als we weer naar het strand terugkeren, ontdekken we het. Hier worden al die lekkere Franse biscuits en Madeleines gemaakt – de échte dan. We kopen koek en begeven ons naar het strand. Daar drinken we Orangina en eten we koek, meloen en chips. Welverdiend.

En het feestmaal begint pas net, want bij Elaine en Clément liggen de verse krabben al voor ons klaar. Maar eerst een duik in de zee. Samen met overbuurman én krabbenvanger Gilbert.

Terwijl wij ons opfrissen bereiden Elaine en Clément de krabben. Als we net aan tafel zitten brengt Gilbert nog een flesje muscadet langs gemaakt door zijn beste vriend (want dat past perfect bij vis en schelpdieren).

Clément, bioloog van beroep, leert ons alles over het binnenwerk van de krab. En natuurlijk hoe je ‘m moet opeten. Dat laatste doen we en we krijgen heerlijke Franse kazen toe.

Daarna verplaatsen we ons naar ons tuinhuisje om daar in slaap te vallen.

Dag 24: Saint Michel-Chef-Chef – Saint-Jean-de-Monts

90 kilometer, 360 hoogtemeters

We worden vroeg wakker en ontbijten samen met Elaine en Clément. We poetsen onze fietsen en vervolgen onze route langs de kust.

Na een tijdje worden we landinwaarts gestuurd, waar het zo vlak en waterrijk als Nederland is. Zoals mijn moeder het zei: welkom in de Vendée, de Alblasserwaard van Frankrijk.

Ondanks dat het als thuiskomen voelt, is de vlakte heet en eentonig. Daarom wijken we een beetje af van de Vélodyssée, zodat we twintig kilometer eerder aankomen in Saint-Jean-des-Monts. Onderweg sprinten drie enorme beverachtige beesten voor ons weg (marmotten denken we, later leren we dat het ragondins, beverratten, zijn).

Het blijkt er supertoeristisch en veramerikaniseert te zijn, dus we blijven niet lang hangen. We rijden naar de supermarkt en dan naar onze Warmshowers-hosts Sophie en Richard, een superlief en zorgzaam ouder echtpaar. Ze hebben een erg mooi huis en vooral een enorme tuin. In die tuin staat een kleine caravan waar wij vannacht in zullen slapen.

Een ander fietser uit Guernsey, Vicki, logeert vannacht ook bij hen. Samen maken we van haar tent een hangmat en daarna schuiven we allemaal aan voor het diner.

Sophie en Richard hebben zich uit de naad gewerkt en presenteren ons een verrukkelijke groentecake. Met kaas én meloen toe. Daarna kijken we met z’n allen naar de voetbalwedstrijd Engeland – USA en na de teleurstelling voor onze little old Vicki is het bedtijd.

Dag 25: Saint-Jean-de-Monts – La Guittière

82 kilometer, 512 hoogtemeters

We hebben goed geslapen in de knusse caravan. Terwijl Sophie zich klaarmaakt voor haar werk, heeft Richard (net met pensioen) het ontbijt voor ons klaargezet. We eten de lokale specialiteit: gâche. Een zoetig, zacht en compact brood (een soort brioche). Vicki blijkt dezelfde route te volgen, dus na het ontbijt gaan we met z’n drieën op pad.

We fietsen langs de kust, waardoor we een koele zeebries vangen. Na de lunch pootjebaden we in de zee. Als we enigszins zijn afgekoeld en bijgekomen springen we weer op onze fietsen.

Al gauw komen we terecht in een waanzinnig mooi natuurgebied. Wederom vlak en waterrijk, maar dit keer omgeven met bomen. Niets beter dan fietsen in de schaduw met mooi uitzichten.

Eind van de dag zetten we ons kampement op bij camping Les Dunes. We scoren bier, chips en avondeten en duiken dan nog snel even in de zee.

Net op tijd voor de voetbalwedstrijd Nederland – Zweden zijn we terug. We volgen de wedstrijd via de radio (lekker old school). Na de overwinning kunnen we tevreden onze ogen sluiten.

Dag 26: La Guittière – Marans

77 kilometer, 308 hoogtemeters

Als ons kampement is opgebroken, het ontbijt binnen is en de koffie op is, rijden we verder landinwaarts. Nog steeds gezellig met Vicki.

We komen terecht in een bosrijke omgeving, waar we fijn kunnen doortrappen. Dan worden de bomen vervangen door open velden met voornamelijk graan en zonnebloemen.

Nu wordt het heet. Tijd voor een pauze in de schaduw. Baguettes en kaas worden tevoorschijn getoverd en we zoeken alvast een camping voor vanavond.

We missen een fietspad door een schapendrift en fietsen vervolgens over een grasveld. Dan langs een kanaal en aan het eind daarvan vinden we onze camping: Le Bois Dinont.

We zetten onze tenten op en gaan terug naar het centrum van Marans. We eten bij een of ander vaag Frans restaurant waar de ober te hard werkt en de manager niks doet. Irene krijgt een degelijk omelet, Laura een lekkere geitenkaassalade en Vicki krijgt een hamburger tussen twee bakstenen. We genieten gelukkig enorm van de avond met elkaar.

Op de camping worden Vicki en Irene opgegeten door muggen. Laura belt nog even met haar moeder en dan is het luchtbedtijd!

Dag 27: Marans – La Rochelle

42 kilometer, 223 hoogtemeters

We komen traag op gang, maar dat is niet erg, want we hebben een korte rit voor de boeg. Vandaag fietsen we naar La Rochelle, een oude havenstad. De weg erheen is een uitdaging: vol gaten, stenen en hobbels.

Vlak voor we La Rochelle binnenrijden heeft Irene (bijna traditiegetrouw) een lekke band. Na zoveel lekke banden als wij hebben gehad vervangen we die in enkele luttele minuten. Dan is het tijd voor koffie. In de zon. Met uitzicht op de oude stad. Koffie wordt gedronken, kaarten worden geschreven en de gratis WiFi wordt goed gebruikt.

Daarna rijden we verder om meer van de stad te zien. We wandelen over een koddig marktje vol hebbedingen die we helaas/gelukkig niet kunnen meenemen op de fiets.

Na een rustig uurtje aan zee gaan we op onze Warmshowers-slaapplaats aan.

We worden ontvangen door Corinne en Alexandre en hun kleine zoon Basil. Ze hebben een heerlijke hartige taart voor ons gemaakt. We praten de hele avond tot onze ogen dichtvallen.

Dag 28: La Rochelle – Bourcefranc-le-Chapus

93 kilometer, 467 hoogtemeters

Na het ontbijt fietsen we samen met het jonge gezin naar het oude stadscentrum. Zij gaan naar de markt, wij terug naar de Vélodyssée.

De route begint prachtig langs de kustlijn, maar na tien kilometer rijden we het binnenland in. Sterker nog, we rijden weer eens langs de snelweg. Dat is zo lang geleden dat we haast waren vergeten hoe die eruit ziet. We rijden door tot Rochefort om daar gebruik te maken van de luxueuze toiletten van een of ander hotel. En om te lunchen in een parkje.

Na Rochefort fietsen we langs een kanaal over een oude spoorweg naar Marennes. We besluiten door te fietsen naar het plaatsje Bourcefranc-Le-Chapus. Na een enorme omweg over boerenland, vinden we camping La Giroflée.

We zetten onze tenten op en raken in gesprek met onze buren, ook fietsers. Ze blijken in Bordeaux te wonen en ze stellen voor dat we bij hen komen slapen als we daar zijn! Dat willen we wel.

Na nummers uitgewisseld te hebben, bereiden we ons avondmaal. Dan gaan we romantisch met z’n drieën naar het strand om naar de zonsondergang te kijken.

Dat was week 4!

Zo, dat was me de week wel. Het was even wennen om niet met twee maar drie personen te reizen. Gelukkig sluit Vicki goed aan bij ons allebei en hebben we het (nog altijd) super gezellig met elkaar. Op naar nog meer dagen als three happy little old amigos!

Trouwens, wederom bedankt voor de traktaties! We zijn er superblij mee!!!

0 thoughts on “Week #4: Nantes – Bourcefranc-le-Chapus (548KM)”

Leave a Comment

2 × 4 =