Week #5: Bourcefranc-le-Chapus – Meilhan-sur-Garonne (348KM)

7 juli – 13 juli, 348 kilometer, 2927 hoogtemeters

We zijn één maand onderweg en het verveelt nog lang niet. Sterker nog, we zijn gefascineerd door een aantal Franse gewoonten: Om te beginnen geven Fransen je áltijd twee kussen als begroeting, of ze je nou kennen of niet (eerst was dat een beetje ongemakkelijk met onze uitgestoken hand); Fransen drinken hun koffie en thee uit een kom (!!!); En Fransen dopen hun belegde baguette in hun thee. Raar maar waar.

Deze week zijn we trouwens niet met z’n tweeën, maar met z’n drieën. Vicki blijft namelijk gezellig hangen.

Dag 29: Rustdag in Bourcefranc-le-Chapus

Vandaag hebben we een campingdag! We ontbijten rustig. Iets te rustig want we moeten racen om op tijd te zijn bij de enige supermarkt die open is.

Als we alles hebben, fietsen we terug. Dan is het tijd voor een poetsbeurt: we maken onze fietsen schoon van zadel tot velg, de ketting wordt gesmeerd en de banden opgepompt.

Daarna willen we een duik in de zee nemen. Vanaf de camping steken we een micro-duin over (het is gewoon een bergje zand) en daar is de zee! Hoopten we! Want het is eb! En de zee is 100 kilometer verderop! We zijn verdrietig maar leggen ons neer bij ons lot. Dan maar zonnebaden. Met een verkoelende Magnum White Chocolate Cookie in de ene hand en een goed boek in de andere hand is dat zeker geen straf.

Aan het eind van de middag wandelen we weer terug naar de camping. Het is namelijk tijd om de Nederlandse voetbaldames in de WK finale te aanschouwen. De eigenaar van de camping heeft geregeld dat we de wedstrijd kunnen kijken bij een vaste campinggast. Dus stipt om 17:00 uur zitten we gezellig in de Mobilhome van buurman Yann naar de Oranje Leeuwinnen te kijken. We juichen en we schreeuwen (tot het grote plezier van Yann), maar het mocht niet baten. Om de teleurstelling te verwerken kruipen we nog één keer over die micro-duin en ja hoor, de zee is er weer. We zwemmen een eind weg (en weer terug) en frissen ons dan op voor het avondeten. Daarna zijn we klaar om onder de wol te kruipen.

Dag 30: Bourcefranc-le-Chapus – Le Gurp

72 kilometer, 423 hoogtemeters

Als alles is ingepakt en we klaar zijn voor vertrek, blijkt Vicki’s band lek te zijn. Terwijl zij ‘m repareert, krijgen we een heerlijke meloen van Yann (omdat hij het zo gezellig met ons vond). Als Vicki’s band weer in orde is, nemen we nog een foto met hem en dan zijn we écht klaar om te gaan.

We fietsen over een brug waarna we een prachtige bos vol pijnboombomen inrijden. De route wordt afgewisseld door fietspaden met uitzicht op de oceaan. We passeren prachtige plaatsjes om uiteindelijk in Royan aan te komen.

Daar nemen we de boot naar Verdon. De kassadame neemt aan dat we allemaal onder de 25 jaar oud zijn wat ons een flinke korting oplevert (bedankt nog!). We eten onze baguette met kaas op de boot op zodat we, eenmaal aan de overkant, weer vol energie zitten voor het laatste deel van vandaag.

Vanaf Verdon voert de route ons langs een lokaal spoorlijntje, wederom door bossen vol dennenbomen (die geur is zo lekker). De lunch doet z’n werk (of de hitte wordt ons teveel): iedereen die ons passeert krijgt fietsbelgepingel en een groet in drie talen. Zelfs de norse fietsers moeten lachen. Dan opeens staan we voor een mooie camping aan zee, die ook nog eens betaalbaar is.

We zetten onze tenten op naast een vriendelijk Nederlands stel en haasten ons dan de golven in (dit keer zijn ze wel dichtbij). Het water is koud en de golven zijn hoog – zoals we het graag hebben. Daarna zijn we te loom om nog aan koken te denken, dus strijken we neer bij de lokale (en enige) pizzeria.

Dag 31: Le Gurp – Lacanau Océan

73 kilometer, 429 hoogtemeters

Onze vriendelijke Nederlandse buren hebben koffie voor ons gemaakt. Dat is nog eens lekker wakker worden! Na het ontbijt pakken we in en fietsen we verder door de pijnboombossen.

Onderweg stoppen we bij een heel mooi groot meer om pootje te baden, te lunchen en even te lezen. Na het meer kunnen we de makkelijke, vlakke wegen vergeten. We gaan omhoog en omlaag, omhoog en omlaag. Tot we bij Lacanau Océan zijn. Daar vinden we een gemeentecamping met korting voor fietsers. Zodra de tenten zijn opgezet, fietsen we naar de kust.

De zee is hier nog kouder dan gister, maar het is heerlijk om te zwemmen en af te koelen. We besluiten aan zee te eten. In de supermarket kopen we brood, salades en kaas. Tijdens ons geïmproviseerde diner genieten we van het neerslaan van de golven en de ondergaande zon.

Dag 32: Lacanau Océan – Bordeaux

82 kilometer, 381 hoogtemeters

Om 10 uur staan we te trapp(el)en om naar de grote stad te fietsen. We stoppen omdat Vicki een kind redt van een lekke band. Afgezien van enkele plas- en boodschappenstop blijven onze benen draaien. Lekker makkelijk (en een beetje eentonig). Maar omdat we zo lekker aan het doortrappen zijn, bevinden we ons wel opeens aan de rand van Bordeaux.

Dan is het nog maar enkele minuten voor we Musette, het beste fietscafé van Bordeaux, bereiken. We worden warm onthaald en we krijgen eerst ijskoffie en daarna een koud biertje. Het voelt als een overwinning. We maken ook nog vrienden met Michaëla, het meisje naast ons, die in een andere koffiebar werkt. We beloven haar om de volgende dag langs te komen en fietsen dan naar onze campingvrienden François en Nicole (zie de blog van week #4).

Ook daar worden we warm onthaald. Nadat we ons hebben opgefrist staat het aperitief al voor ons klaar. We beginnen met chips, brood en smeersels. Aperitief nummer twee is een halve meloen met huisgemaakte likeur. Gevolgd door het hoofdgerecht: huisgemaakte pizza met geitenkaas (en voor de vleeseters chorizo). Daarna kaas, uiteraard. We besluiten de avond met een frisse fruitsalade.

Dag 33: Rustdag in Bordeaux

Als we wakker worden heeft François twee plattegronden en een boekje voor ons klaarliggen. Op de plattegronden heeft hij de hoogtepunten van de stad gemarkeerd. Voorbereid stappen we de deur uit om met de tram het centrum in te rijden. We bezoeken Cathedral St. André, die ons overweldigd met z’n schoonheid.

We moeten er even van bijkomen en dat kan natuurlijk niet beter dan met de lokale specialiteit: canelé. Een gebakje met vanille en rum, dat knapperig is van buiten en zacht is van binnen.

Vervolgens gaan we op zoek naar de koffiebar, La Pelle, van Michaëla. Samen met haar drinken we bijzonder lekkere ijskoffie, terwijl ze ons ondertussen nog wat tips geeft. We gaan weer op pad, maar eerst lunch. En Snickers-ijsjes.

Goedgevuld beginnen we aan onze wandeltocht naar Darwin Ecosysteme, over het water en door de bloedhitte. Darwin Ecosysteme is een voormalig militair terrein aan de oever van de Garonne. Dit gebied is nu het centrum van innovatie, ecologisch leven en creatieve vrijheid. Het is geweldig om er rond te dwalen en we besluiten ons bezoek met een biertje van Darwin’s brouwerij.

Voordat we terug gaan naar François en Nicole doen we boodschappen, want wij koken vanavond. Omdat het de laatste avond met Vicki samen is, maken we het maal waarmee het allemaal is begonnen: de groentecake van Sophie en Richard! François en Nicole verzorgen de apero en die is bestaat uit oesters, garnalen en bulots. Me-ga-lek-ker! De groentecake valt er haast bij in het niet (maar niet helemaal want hij blijft zooo lekker). Vicki verzorgt het toetje en daarna is het bedtijd! Morgen springen we weer op de fiets.

Dag 34 Bordeaux – Rauzan

61 kilometer, 494 hoogtemeters

Vandaag nemen we afscheid van Vicki. Het voelt raar en verdrietig, dus we stellen het zo lang mogelijk uit. Dat doen we door terug te gaan naar Musette voor een kop koffie. Ook Michaëla sluit nog even aan. De jongens van Musette lopen onze fietsen nog even na en dan is het tijd om ieder ons eigen weg te gaan. Een dikke afscheidsknuffel later rijden wij richting het oosten en Vicki naar het westen van Frankrijk.

Het duurt niet lang voor we Bordeaux uit zijn en als we de stad en z’n buitenwijken hebben verlaten fietsen we eerst door bossen en daarna dwars door wijngaarden.

We zoeken wat wijngaarden op om onderweg te bezoeken, maar we kunnen ze óf niet vinden óf er is niemand aanwezig. Helaas pindakaas. Gelukkig is er een camping in de buurt, dus daar fietsen we naartoe. De camping heeft uitzicht op het oude kasteel van Rauzan. Als de tent staat, maken we een ommetje in het (vrij verlaten) dorpje en koken ons avondmaal op een bankje naast het kasteel.

‘s Avonds raken we aan de praat met onze Nederlandse overburen. Ze vinden ons fietsreis geweldig maar ze staan er ook wat “kritisch” (lees: angstig) tegenover. We krijgen een kleine preek over waar we allemaal wel en niet heen moeten (niet leuk!) en we mogen onze telefoons in hun caravan opladen (wel leuk!).

Voor we gaan slapen, maken we nog even intensief gebruik van ons gratis uurtje WiFi (blog online, facetimen, noem het maar).

Dag 35: Rauzan – Meilhan-sur-Garonne

60 kilometer, 695 hoogtemeters

Het eerste dat we vandaag doen: alles aan de oplader leggen bij de overburen. Handig! Als alles is ingepakt, halen we al het oplaadbare op en lief als onze overburen zijn ligt er voor ons allebei een rolletje Mentos klaar. Schattig!

Met frisse moed (en met frisse adem) verlaten we Camping du Vieux Château. Eerst over de heuvels en dan over een oude spoorlijn tot aan Sauveterre-de-Guyenne. Vanaf daar tot La Réole rijden we door een prachtig heuvellandschap vol wijngaarden en zonnebloemen. Zo mooi! We genieten er intens van.

In La Réole is het tijd voor lunch: baguette met kaas en druiven. Franser kan bijna niet. We vervolgen onze weg en die leidt ons langs een kanaal. Een uurtje later vinden we langs het water een kleine, gemoedelijke camping, Camping Au Jardin.

We planten onze tent naast Nederlanders (ze zitten ook overal!) en terwijl we de tent opzetten, krijgen we een ijskoude ijsthee van onze nieuwe buren. Zalig! En zo lief!

Het is grappig om het grote verschil te zien tussen deze buren en die van vanochtend. Die laatsten waren nogal angstig over onze reis, maar Carla en haar man (Carla, als je dit leest, sorry we weten de naam van je man helemaal niet!!) zijn zo relaxed en motiverend. Dat vraagt om ijsjes. Dus die halen we bij de buurtsuper.

Morgen is het 14 juli en dat is een grote feestdag in Frankrijk (je weet wel: liberté, egalité, fraternité). We willen vroeg vertrekken, daarom kruipen we na het avondeten meteen de tent in. Als we bíjna liggen te slapen worden we opgeschrikt door vuurwerk. Potverdorie, vieren ze 14 Julliet nu opeens al! We steken gauw onze hoofden uit de tent om de laatste sierknallen nog te bewonderen.

Dat was week 5!

We blijven aan het eind van deze week weer samen over en dat is ook heel fijn! We genieten enorm van alle lekkere koffies en biertjes die we van jullie krijgen, merci beaucoup ❤️ Op naar week 6!

0 thoughts on “Week #5: Bourcefranc-le-Chapus – Meilhan-sur-Garonne (348KM)”

  1. Ik heb inmiddels al jullie avonturen gelezen!
    Geweldig! Zoals wij vorige week al zeiden, blijven fietsen, werken kan nog heel lang ?. Geniet ervan!! En jullie buurman van vorige week heet trouwens Harrie ?!

    Reply
  2. Hoi Laura en Irene,

    Wat een geweldige tocht zijn jullie aan het maken. Leuk om dat zo via onabike.nl te kunnen volgen. Toen ik met Sietse en je opa door de bergen van Oostenrijk trok, hield ik dagelijks een dagboek bij. Sietse maakte er later nog een film bij. Maar deze blog spreekt mij zeker aan. Wij zijn nu met vakantie in Brighton en fietsen of wandelen dagelijks. Wij wensen jullie veel plezier en geniet van de koffie en bier.

    Liefs en groetjes,
    Leen en Dimphy

    Reply
  3. Ahh zulke mooie foto’s!! Door al jullie baguettes met kaas heb ik daar zooooveel zin in, onmogelijk om hier te krijgen helaas ?

    Reply
  4. Hee Laura en Irene, leuk om te zien dat jullie (relatief) dichtbij “onze camping” in de Dordogne zijn!
    Groeten van Diederik (en familie).

    Reply

Leave a Reply to Carla Ferwerda Cancel reply

eighteen + 2 =