Week #12: Rattendorf – Podpec (192KM)

25 – 31 augustus, 192 kilometer, 1502 hoogtemeters

Bizar, we zitten al bijna drie maanden op de fiets. De teller staat op 5.000 kilometer – het is echt zo snel gegaan! Waar zullen we nog belanden? Wie zullen we nog tegenkomen? En wat zullen we nog zien? Na een rustweek in Rattendorf kunnen we er weer tegenaan. De komende tijd duiken we de Balkan in en ontdekken we (voor ons) nieuwe landen.

Dag 78 – 81: Rattendorf

We hebben een heerlijke rustweek in Rattendorf, samen en met Lutske en Peter.

We poetsen onze fietsen, draaien een hoop wasjes, laten onze kampeerspullen luchten, Irene vervangt haar buitenbanden en we lopen zelfs nog een keertje hard.

Met Lutske en Peter bewandelen we de Rattendorfer Alm. Daar plukken we frambozen, aaien koeien en genieten simpelweg van het uitzicht (het is net een ansichtkaart waarnaar we kijken).

We fietsen nog eens naar Hermagor, dit keer om boodschappen te doen. Op zoek naar garam masala bezoeken we alle zes supermarkten in het plaatsje om uiteindelijk in de laatste supermarkt de kruidenmix te vinden. ‘s Avonds maken wij een linzendahl voor ons vieren.

Ook lopen we de Garnitzenklamm samen met Peter. Dit zou de mooiste kloof van Oostenrijk zijn (we hebben geen vergelijkingsmateriaal, maar we geloven het zo). Er stroomt wild, ijskoud helderblauw water doorheen. Prachtige watervallen, gigantische rotsen en een variëteit aan bijzondere stenen.

We zien heel veel dieren: herten, otters, grote valken en in onze kamer vinden we zelfs een schorpioentje. Aan de vogelpoep in onze kamer te zien is er zelfs een klein vogeltje naar binnen gevlogen. Het lijkt wel alsof we in een sprookje leven.

En alsof we hierdoor allemaal nog niet genoeg ontspannen zijn worden we ook nog eens heerlijk gemasseerd door Lutske, die in Nederland een massagepraktijk had. Je zal begrijpen dat de week er alweer op zat voordat we het door hadden. Heerlijk! Fysiek en mentaal kunnen we er dadelijk weer tegenaan (thanks Lutske en Peter!).

Dag 82: Rattendorf – Dovje

80 kilometer, 593 hoogtemeters

Als we wakker worden springen we uit bed, want vandaag gaan we weer fietsen! We ontbijten goed en krijgen watermeloen en brood voor onderweg mee. Vandaag gaan we naar een land waar we allebei nog nooit geweest zijn: Slovenië. We kijken er enorm naar uit!

Het is zonnig maar koel, kortom prachtig weer om te fietsen. Vanaf Rattendorf rijden we om de Preseggersee terug naar de grens. Een groot deel is dezelfde route als de heenweg, maar dit keer is het helder weer. De bergtoppen zijn perfect zichtbaar, wat een geluk!

Voordat we Tarvisio (Italië) inrijden slaan we af. Het is dan niet lang meer naar de grens van Slovenië. Twee meter voor de grens eten we de watermeloen. In het eerste Sloveense stadje, Kransje Gora, halen we onze lunch (Laura blij met weer een nieuwe supermarkt).

Als we wegfietsen begint het opeens te regenen. Het is nog tien kilometer naar de eerstvolgende camping. Gelukkig kunnen we de hele weg lang over een fietspad rijden (dat is met dit weer toch wat lekkerder dan op een drukke autoweg). In de verte begint het ondertussen ook te donderen en bliksemen. De spanning stijgt en we laten onze benen harder draaien. Drijfnat en met koude tenen (ja we fietsen nog steeds met sandalen aan) komen we op de camping in Dovje aan.

Daar ontstaat de twijfel. De regen blijft nog een tijd aanhouden. De eigenaresse is gelukkig heel behulpzaam en helpt ons met de alternatieven voor kamperen. Voor 50 euro zouden we ook in een houten hut kunnen slapen, maar om zoveel geld neer te leggen voor alleen twee bedden vinden we onzin. Dan kunnen we net zo goed kamperen.

Uiteindelijk wachten we daarom tot het droog is en dan zetten we gauw de tent op. Het lijkt voorlopig droog te blijven, dus we wandelen naar het dorpje verderop voor boodschappen (met een gevonden paraplu, voor de zekerheid). Voor we gaan vragen we aan een medewerker of het kraanwater te drinken is. Totaal onverwacht springt ze uit haar naad. Sterker nog, ze begint tegen ons te schreeuwen dat het geen Bangladesh is en dat het water natúúrlijk te drinken is. Duidelijker kan het niet (aardiger wel).

We halen avondeten en lopen langs de rivier Sava terug. Het is er niet normaal, zó mooi. De rivier is helderblauw, de lucht is geweldig nu het zonnetje doorbreekt en er hangen wolken net boven de rivier. Schitterend. We vergeten spontaan het tegenvallende weer, niets kraakt onze dag meer.

Op de camping eten we onder de overkapte picknickplek. Achter de bergen klinkt nog gedonder en in de verte zien we lichtflitsen, maar het lijkt niet onze kant op te komen. Wel koelt het gauw af, dus na het eten kruipen we met een boek de tent in.

Dag 83: Dovje – Lesce

40 kilometer, 375 hoogtemeters

Het weer en de hoogte zorgen voor een frisse ochtend. Vandaag gaan we via het stadje Jesenice naar Bled.

Tot aan Jesenice volgen we de fietsroute en dan slaan we af naar Bled. Eerst verkeerd, maar uiteindelijk vinden we de fietsroutebordjes naar Bled. We staan versteld van hoe goed de infrastructuur voor fietsers is in Slovenië. Er zijn veel fietspaden, overal is bewegwijzering en automobilisten zijn respectvol.

Om bij Bled te komen moeten we eerst een paar flinke heuvels op (en af gelukkig). We rijden over prachtige brede wegen zonder al te veel verkeer. Terwijl we van de mooie route genieten, zien we opeens het meer voor ons. En een mensenmassa. Want het meer is prachtig en dat wil iedereen zien (maar toch zonde van al die hotels ernaast). Met fiets en al wurmen we ons door de mensen om een rondje om het meer te fietsen. We worden door politie op de vingers getikt omdat we naast elkaar rijden (dat mag blijkbaar niet in Slovenië) en fietsen braaf door achter elkaar. Het beeld van dat grote water met een klein kerkje in het midden is echt heel pittoresk. Geweldig. Net zoals het feit dat langzaamaan alle bomen beginnen te verkleuren: de herfst is in aantocht!

Aan het eind van ons rondje Bled stoppen we voor koffie en een stuk van de enige echte Kremna rezina, Bled’s cream cake (of gewoon: een hele grote vierkante tompouce met veel slagroom erin).

Daarna fietsen we Bled uit, op naar Lesce, een plaatsje verderop. Van Lutske en Peter en onze vriend Tom (die maakt nu ook een mooie fietsreis, volg ‘m hier!) hebben we namelijk de tip gekregen om daar naar camping Sobec te gaan. Het blijkt een waanzinnig mooie, groene en rustige camping aan de helderblauwe Sava-rivier, met een meertje en zelfs een grote supermarkt op het terrein (een mens heeft niet meer nodig).

We zetten onze tent op, doen boodschappen en de rest van de dag spenderen we aan de rivier met een goed boek. ‘s Avonds eten we met uitzicht op de rivier én een roze kleurende lucht.

Dag 84: Lesce – Podpec

72 kilometer, 534 hoogtemeters

Voor 7 uur worden we wakker, maar niet van de wekker. Om ons heen zijn nog veel meer vroege vogels. Nooit eerder waren zoveel mensen tegelijk met ons wakker. Wandelaars maken zich klaar voor een bergtocht, gezinnen pakken in voor vertrek. We zetten koffie, pakken de tent in en gaan dan ook.

Na de slagbomen worden we meteen een hoge heuvel met gravelpaden op gestuurd (geen probleem natuurlijk). Daarna is het simpelweg de rode fietsbordjes volgen. Van het ene goede fietspad belanden we op het andere goede fietspad (het lijkt Nederland wel maar dan bergachtig).

Vlak voor Ljubljana was het asfalt opeens op: hobbelend rijden we de stad in. Het is warm en tijd om te lunchen, dus we strijken neer in het Tivoli-park. Daar blijven we de rest van de middag hangen. Nog een klein uurtje lopen door de binnenstad en gaan dan richting Jure, onze allereerste en jongste (19 jaar!) Warmshowers-host van Slovenië! We kijken ernaar uit om ons te omringen door een Sloveense familie, te zien hoe ze leven en wonen, hoe ze met elkaar omgaan en om verhalen uit te wisselen.

In het plaatsje Podpec staat het familiehuis van Jure. Ze komen net terug van vakantie, maar we worden door het hele gezin warm ontvangen (met echte Sloveense zoetigheden). Daarna krijgen we boekweit met paddenstoelen, een bonensalade en verse tomaten uit de tuin. Heerlijk! Na het eten helpt Jure ons met het afstellen van onze fietsen (hij is een enorme enthousiasteling, schrijft voor een fietsmagazine en werkt in een fietsenzaak) en dan is het toch echt bedtijd.

Dat was week 12!

Slovenië, wat ben je mooi! Wisten jullie dat dit land maar half zo groot is als Nederland en maar 2 miljoen inwoners heeft? Dat laatste hebben we vooral gemerkt: wat een rust en ruimte overal. Dit land is bovendien zó groen, alsof alle kleuren extra verzadigd zijn. We willen Slovenië aan iedereen aanraden (maar ook weer niet want dan blijft het hopelijk zo mooi en ongerept als het nu is). Trouwens, bedankt voor de traktaties weer 🙂

0 thoughts on “Week #12: Rattendorf – Podpec (192KM)”

Leave a Reply to Tom Schimmel Cancel reply

1 × 3 =