Week #8: Aubarine – Callas (327KM)

28 juli – 3 augustus, 327 kilometer, 3388 hoogtemeters

Één van de terugkerende thema’s tijdens deze reis is afscheid nemen (ja, het bestaat wel). Eerst van Rotterdam, van onze families en vrienden, van mensen bij wie we mochten logeren, van Vicki. Deze week nemen we afscheid van Bert en Helmy, Irene neemt afscheid van haar 27ste levensjaar en we nemen bíjna afscheid van Frankrijk! Au revoir!

Dag 50 -52: Aubarine

De laatste dagen bij Bert en Helmy besteden we aan de preparatie voor de volgende kilometers: we poetsen onze fiets, maken onze tent schoon en wassen alles wat gewassen kan worden. We rennen een rondje, zwemmen een baantje en fietsen een berg op en af (een triatlon maar dan in drie dagen).

Ondertussen belt Bert bijna elke dag met de Franse post om te vragen waar ons pakketje is. We blijven duimen en dat blijkt te helpen: op de dag voor vertrek ontvangen we het pakketje!

De avonden besteden we aan heerlijk eten, fijne wijnen en we spelen het spel Carcassonne (net zo leuk als de stad zelf).

Onze rustweek vliegt voorbij en we hebben er een dubbel gevoel bij. We zijn verdrietig om Bert en Helmy gedag te moeten zeggen, maar we hebben ook weer zin om te fietsen. Hoe dan ook drinken we er de laatste avond een fles bubbels op. Want het was heel gezellig, het pakketje is binnen én we zijn allebei weer 1,5 kilo zwaarder!

Dag 53: Aubarine – Châteauneuf-de-Gadagne

83 kilometer, 788 hoogtemeters

Als we Bert, Helmy, Kiki, Freddie en Fleur flink gedag hebben geknuffeld, mogen we meteen naar een kleiner verzetje: bergopwaarts. We genieten van schitterende vergezichten (en iets minder van de warmte).

Vlak voor Avignon, als we aan de oevers van de Rhône zijn aangekomen, stoppen we voor de lunch. We besluiten om door Avignon te rijden en na de stad een camping te zoeken. Maar eerst wandelen we een stuk door de prachtige oude, maar ongelofelijk drukke binnenstad van Avignon.

Als we de stadsmuren achter ons laten vinden we zowaar een fietspad. We rijden door vreemde buitenwijken en dan opeens houdt het fietspad op. Over een drukke weg rijden we op zoek naar een camping en die vinden we. Helaas wel aan die drukke weg.

We frissen ons op en terwijl we koken genieten we van een apéro: brood met makreel. Na het eten gaan we naar bed. Het is even wennen om weer te fietsen en te kamperen en we missen onze familie.

Dag 54: Châteauneuf-de-Gadagne – Pertuis

74 kilometer, 704 hoogtemeters

We staan op tijd op zodat we om 9 uur vertrekken. Als we wegrijden zien we opeens dat het regent in de verte en dat er een enorm dreigende lucht aankomt. We haasten ons naar de supermarkt voor ontbijt, snacks en lunch. Maar het blijkt allemaal wel mee te vallen.

We fietsen door en vinden opeens een fietsroute langs het bergmassief Luberon. Eerst rijden we langs het spoor, door het boerenland. Overal staan bomen vol perziken, nectarines, appels en abrikozen. Van één van de boeren krijgen we wat perziken mee voor onderweg.

Daarna worden we door allerlei pittoreske dorpjes gestuurd, maar daarvoor moeten we wel wat pittige klimmetjes afleggen. Tegen lunchtijd zijn onze benen slap en willen ze niet meer verder. We nemen plaats op het terras van een bakkertje dat net sluit en toveren onze eigen lunch tevoorschijn. Het bakkersmeisje komt nog even langs om te zeggen dat het niet mag, maar als we lief (en een beetje vermoeid) glimlachen, laat ze het voor wat het is.

Ondertussen zoeken we een slaapplek. Een naturistencamping of een mega-camping zijn de enige opties in de buurt. De mega-camping is veruit het goedkoopst, dus daar rijden we heen. De route stuurt ons alleen een snelweg op, maar daar gaan we niet aan beginnen. We rijden terug en vinden opeens fietsroutebordjes van het voorstadium van de EuroVelo 8. We volgen de bordjes tot aan Pertuis, waar de camping is. We relaxen, koken en eten ijs.

Dag 55: Pertuis – Seillance-la-Cascade

84 kilometer, 891 hoogtemeters

Irene is jarig! De wekker is vandaag een zingende Laura. Terwijl de koffie in de thermoskan druppelt, bergen we ons kampement op. Om 9 uur fietsen we (en Irene met een versierde fiets) weg en gaan we op zoek naar de bordjes van de EuroVelo 8, de Mediterraanse route.

Al snel vinden we de bordjes die ons naar een goede weg langs een mooi, superblauw kanaal brengen. Na het kanaal worden we omhoog geleid langs karakteristieke maar uitgestorven dorpjes.

We rijden verder over bochtige bergwegen tot we in het plaatsje Varages zijn. Daar is wel leven in de brouwerij: er is een aardewerkmuseum, de Foux waterbron en een bakkerij, waar ze tot ons grote spijt geen taart verkopen. Dan maken we het maar feestelijk met ijskoude Orangina, een baguette en een hartjeskaas (Neufchâtel) met verjaardagskaarsjes erin! Ik voel me intens jarig.

We rijden door tot het plaatsje Sillans-la-Cascade, waar we een camping vinden. Die is alleen wel nog anderhalve kilometer bergopwaarts. Oververhit komen we aan, maar alles wordt goedgemaakt door de verjaardagskorting die we krijgen. Als de tent staat zijn we hongerig. We googelen de twee restaurants in het dorp maar die krijgen niet zulke goede beoordelingen. We willen niet op de camping blijven, dus we rijden op hoop van zege naar het dorpje.

Daar blijkt gelukkig nog een derde restaurant te bestaan, sinds een maand. Een gezellig, biologisch restaurant met live muziek op vrijdagavond. Komt dat even goed uit. We nemen plaats op het terras naast een ouder Belgisch-Amerikaans echtpaar, met wie we later nog even aan de praat raken. We vertellen over onze fietsreis en dat het m’n verjaardag is; zij vertellen dat ze in Amerika wonen en hier een buitenhuisje hebben. Ondertussen worden onze vega-burgers en huisgemaakte biertjes geserveerd. Daarna nemen we nog een dessert en luisteren we nog een tijdje naar het Spaanse trio. Als we de rekening vragen, vertelt de eigenaresse ons dat die al betaald is. Door het echtpaar naast ons. Wat een geweldig cadeau! We staan er helemaal van versteld en weten niet wat we moeten zeggen. Daarom schrijven we een briefje voor ze, die de eigenaresse aan hen zal afgeven.

Vol ongeloof stappen we op de fiets. Net voor het donker zijn we op de camping. Wat een fijne verjaardag was dat!

Dag 56: Seillance-la-Cascade – Callas

63 kilometer, 713 hoogtemeters

We hebben heerlijk geslapen en deze ochtend zijn we vroeg klaar voor vertrek. We willen namelijk nog even bij de waterval (“cascade”) van Sillans kijken. Dat blijkt lastiger dan gedacht want de weg ernaar toe is afgesloten vanwege het risico op bosbrand én er is nergens plek om onze fietsen te stallen. Tot we twee wandelaars tegenkomen. Zij stellen voor de wacht te houden bij onze fietsen. Ze komen uit de buurt en vinden dat we de waterval echt gezien moeten hebben. We zijn ze eeuwig dankbaar want de waterval is prachtig. Alsof we opeens ergens in de jungle staan.

Een uur later fietsen we verder. We belanden op een oud treinspoor en rijden daardoor onder mooie bruggen door en door héél donkere tunnels. De tunnels zitten vol gigantische spinnenwebben (Laura heeft nog nooit zo hard omhoog gefietst).

Na veel klimmen (die heuvel van 25% moesten we toch echt op lopen), weinig dalen en een heel hete zon komen we in Draguignan aan. Een stad met veel vreemde types, waarbij we ons niet thuis voelen. We rijden daarom het centrum uit tot we op een modern plein uitkomen met allemaal fonteinen. Verkoeling! En de perfecte lunchplek.

Na deze pauze hakt de hitte en de vermoeidheid erin. We besluiten door te fietsen naar de eerstvolgende camping, ongeveer 15 kilometer verderop. Nadat we meermaals uit doodlopende weggetjes zijn teruggekeerd, zijn we bij de camping. Een gezellige, grote camping vol Nederlanders. We zijn moe, hebben geen zin om te koken (de supermarkt is toch al dicht en bovenop de berg), dus we eten lekker een pizza op het campingterras.

Met spelende kinderen en de geur van aangebrand barbecue-vlees vallen we vroeg in slaap.

Dat was week 8!

We werden deze week meteen in het diepe gegooid. Na een rustweek direct de bergen in. Nu gaan we op naar Italië! Daar gaan we genieten van jullie biertjes en échte Italiaanse koffies – superbedankt!

0 thoughts on “Week #8: Aubarine – Callas (327KM)”

  1. Wat een prachtige verjaardag!!
    En ik vind het zooo leuk om te lezen hoeveel superlieve mensen jullie steeds weer tegenkomen, echt een lichtpuntje van de week deze blog! ?
    Benvenuto in Italia!

    Reply

Leave a Comment

nineteen + 1 =